Auteur: Sholeh Rezazadeh
Titel: De hemel is altijd paars
Niveau: 3
Samenvatting: Arghavan is een jonge Iraanse vrouw (32) die nog maar een paar jaar in Nederland woont. Ze draait in Amsterdam een kringloopwinkel, waarbij ze een vaste klant heeft: Anna, een slecht horende danseres. Die koopt altijd kleding van Arghavan.
Arghavan is erg begaan met de natuur en in het bijzonder met bomen. Voor haar winkel staan vier judasbomen die door de gemeente zullen worden gekapt, vanwege de veiligheid voor mensen. Er komt op een dag ook een oudere man Johan die een kapotte cassetterecorder inlevert. Het apparaat neemt geen stemmen meer van ‘bomen’ op. Een derde Nederlander is Mees, een jonge muziekstudent die vaak langs haar winkeltje loopt. Ze is weg van zijn blauwe ogen en het heeft er alle schijn van dat ze op hem verliefd is. Hij heeft ook wel interesse in haar.
Personages:
Arghavan:
- Vluchteling
- Houdt van natuur
- Gevoelig
Anna:
- Vriendin van Arghavan
- Nuchter persoon
Johan:
- Oud en wijs
- Houdt ook van bomen
Tijd: niet chronologisch, heden en verleden lopen door elkaar heen.
Titelverklaring:
Paars is een steeds terugkerende kleur in het verhaal. Als Arghavan een keer in de vroege ochtend met Mees wandelt, hebben ze het over de kleur van de hemel: “De kleur van de hemel hier, tijdens het opkomen van de zon, is dezelfde als die van de kleurrijke bergen nabij Tabriz. Geel, oranje, paars buin, rood. “(blz.115)
en even verderop “De kleuren van de hemel zijn prachtig”, zeg ik. “Blauw en rood zoals je slaperige ogen.” blz. 116 (Blauw en rood samen nemen betekent violet.”)
En op dezelfde bladzijde: “Een ogenblik heb ik het gevoel dat alle bomen paars zijn door de reflectie van het licht uit de hemel.”)
Maar Mees heeft het liedje Arghavan uit Iran gevonden: “De eerste zinsneden luiden: “Arghavan, mijn afgescheiden bloedverwante tak, welke kleur heeft jouw hemel vandaag? Is het zonnig of nog somber?” (blz. 54 en 125)
De kleur van de paarse hemel is die van de zonnige kant, het liefdesgevoel van Arghavan voor Mees. Als de liefdesrelatie door hem verbroken is, ziet de hemel er een tijdje grijs uit voor Arghavan. (“Ik kijk naar het zwart van de kraaien in een hemel die helemaal grijs is.”- blz. 180)
Thema´s: cultuurverschillen en onbereikbare liefde
Recensies:
‘Wat is een goede benaming voor literatuur die zich bevindt op het grensvlak tussen literatuur en poëzie? Noem het “piteratuur”, noem het “loëzie”. In ieder geval is de samenkomst van deze twee genres bij de Iraans-Nederlandse auteur Sholeh Rezazadeh méér dan geslaagd. In haar debuutroman De hemel is altijd paars weet ze zowel het perspectief van de nuchtere über-Hollandse Mees als het perspectief van de dromerige, emotionele Iraanse Arghavan waarheidsgetrouw te beschrijven.’
Kim Saris, op: 8weekly.nl
‘Wat ik erg mooi gedaan vond was de verweving van het verleden met het verleden. Naarmate het verhaal vordert komen we via goed geplaatste flashbacks steeds meer te weten over de jeugd van Arghavan en hoe die haar heeft gevormd tot de persoon die ze nu is. Vooral de band met haar vader vond ik erg mooi beschreven. Over de liefde tussen hen en de latere vervreemding vanwege zijn opiumverslaving. Het zijn niet alleen scenes waardoor je Arghavan beter leert begrijpen, maar ze zijn ook bijzonder mooi om te lezen. De liefde voor de familie, de heimwee naar het verleden, de geuren en de kleuren van het land waar ze vandaan komt. Het komt allemaal heel direct binnen.’
Istvan, op: bookbreak.nl
Nederlands boekenblog 